Circulaire economie beleid

End-of-pipe beleid moet vervangen worden door ketengericht beleid met realisme en impact.

 

Fiscale instrumenten nodig voor voorkomen in plaats van genezen

Verbrandingsbelastingen leiden niet tot meer recycling. Secundaire grondstoffen uit recycling concurreren met primaire (fossiele) grondstoffen. Door de verwerking van reststromen uit recycling te belasten met verbrandingsbelastingen wordt recycling nog duurder dan primaire productie. Fiscale prikkels moeten verlegd worden naar de voorkant van de keten, te beginnen met een lagere BTW op secundaire grondstoffen.

De VANG-doelstelling moet vervangen worden door een recyclingdoelstelling

Het doel voor gemeenten was om in 2020 per inwoner nog maar 100 kg. restafval in te zamelen. Veel gemeenten ontwikkelden beleid om de inzameling van restafval te ontmoedigen. Deze focus heeft geleid tot meer vervuiling in gescheiden ingezamelde stromen en in sommige gevallen ook tot meer zwerfafval. Wij vinden dat het om recycling zou moeten gaan en roepen daarom op om de VANG-doelstelling te vervangen door een recyclingdoelstelling en om landelijke kwaliteitsnormen in te voeren voor gescheiden ingezamelde stromen.

Schone materiaalketens krijg je door het uitfaseren en opruimen van verkeerde stoffen

We willen secundaire grondstoffen terugbrengen in de circulaire economie zonder Zeer Zorgwekkende Stoffen. Er wordt nog wel eens gekeken naar recyclers om dat te realiseren, maar dat is dweilen met de kraan open. Stoffen die we niet in secundaire ketens willen hebben moeten verboden worden in de primaire keten. Zeer Zorgwekkende Stoffen en stoffen waarvoor geen recyclinginfrastructuur in Europa voorhanden is (bv. PLA) moeten in nieuwe producten worden verboden. Wij kunnen alleen helpen bij het opruimen van deze stoffen door deze stoffen te verbranden en te storten.

We missen een definitie van wat we ons concreet voorstellen bij de circulaire economie

Het Rijksdoel is een 100% circulaire economie in 2050. Iedereen maakt daar vervolgens zijn eigen voorstelling bij. Niet-wetenschappers komen zelfs met ideeën dat alle grondstoffen dan oneindig gerecycled worden en dat er helemaal geen afval meer zal zijn. Dat is thermodynamisch onmogelijk. De politiek moet daarom de wetenschap aan het werk zetten om te definiëren hoe een circulaire economie er concreet uit ziet. Daaruit zal blijken dat afvalenergiecentrales en stortplaatsen ook in 2050 nodig zullen zijn en dat het voor het milieu gevaarlijk is hieraan voor bij te gaan.

Circulaire inkoopdoelen moeten consistent zijn met recyclingdoelen

Als we een doelstelling van bijvoorbeeld 50% plastic recycling hebben, dan zouden we eigenlijk alleen nog maar plastic producten moeten kopen die voor 50% uit gerecycled materiaal bestaan. Anders moeten we niet vreemd opkijken als plastic afval ergens in het buitenland beland. De circulaire inkoopdoelstelling van de overheid van 10% kan dan ook ambitieuzer en zou aan moeten sluiten bij de recyclingdoelstellingen per stroom.